σκούφια, η, ουσ. [<μσν. σκούφια <ιταλ. scuffia], η σκούφια. Υποκορ. σκουφίτσα, η (βλ. λ.) κ. σκουφάκι, το (βλ. λ.). (Ακολουθούν 15 φρ.)·
- αγέννητο το παιδί, αγορασμένη η σκούφια, βλ. συνηθέστ. ακόμη δεν τον είδαμε, Γιάννη τονε βγάλαμε, βλ. λ. Γιάννης·
- αλλά βλέπεις ο διάβολος και του Μανόλη η σκούφια… ή αλλά βλέπεις ο διάβολος κι η σκούφια του Μιχάλη…, βλ. λ. διάβολος·
- από πού βαστάει η σκούφια του; ή από πού κρατάει η σκούφια του; ποια είναι η καταγωγή του(;): «φαίνεται καλός άνθρωπος, αλλά, πριν κάνεις οτιδήποτε μαζί του, μάθε πρώτα από πού βαστάει η σκούφια του;»·
- βάζω τη σκούφια μου στραβά ή βάζω στραβά τη σκούφια μου, βλ. συνηθέστ. βάζω το καπέλο μου στραβά, λ. καπέλο·
- βγάζω τη σκούφια μου και την πατώ, βλ. συνηθέστ. βγάζω το καπέλο μου και το πατώ, λ. καπέλο·
- βγάλε τη σκούφια σου και βάρα τον, λέγεται ειρωνικά για άτομο που κατηγορεί τους άλλους για πράξεις ή για ελαττώματα που κάνει ή που έχει και το ίδιο: «με κατηγορεί που παίζω χαρτιά, αλλά κι αυτός είναι βγάλε τη σκούφια σου και βάρα τον»·
- βρακί δεν έχει ο κώλος μας, λουλούδια θέλει η σκούφια μας, βλ. λ. βρακί·
- δεν ξέρει κανείς από πού βαστάει η σκούφια του ή  δεν ξέρει κανείς από πού κρατάει η σκούφια του, δε γνωρίζει κανείς ποιος ακριβώς είναι, ποια είναι η καταγωγή του: «τον βάλαμε στην παρέα μας, επειδή είναι συμπαθητικός άνθρωπος, αλλά δεν ξέρει κανείς από πού κρατάει η σκούφια του»·
- δυο κεφάλια σε μια σκούφια δε χωράνε, βλ. λ. κεφάλι· 
- η σκούφια του είναι γεμάτη διαβόλους, λέγεται για τους πολύ έξυπνους και ικανούς ανθρώπους που δε μένει στιγμή άπραγοι: «μπορεί να κάτσει αυτός στη θέση του, που η σκούφια του είναι γεμάτη διαβόλους!»·
- πετάει τη σκούφια του για…, δε χάνει την ευκαιρία να επιδοθεί σε κάτι που του αρέσει πολύ: «πετάει τη σκούφια του για ταξίδια || πετάει τη σκούφια του για διασκεδάσεις». (Λαϊκό τραγούδι: μου τρέχουν τα τσουλούφια στα μάτια τα γλαρά κι όλο πετάω τη σκούφια για δυο γουλιές χαρά).Επίσης το πέταγμα της σκούφιας ψηλά είναι ένδειξη και πολύ μεγάλου ενθουσιασμού· βλ. και λ. ρεμπούμπλικα / τραγιάσκα·
- πετάει τη σκούφια του για καβγά, είναι έτοιμος με την παραμικρή αφορμή να δημιουργήσει ή να εμπλακεί σε καβγά: «πρέπει να ’ναι πάντα κάποιος δίπλα του να τον προσέχει, γιατί πετάει τη σκούφια του για καβγά»·
- τι του λείπει του ψωριάρη, σκούφια με μαργαριτάρι, βλ. λ. ψωριάρης·
- το παιδί ακόμα δε γεννήθηκε κι η σκούφια αγοράστηκε, βλ. λ. παιδί·
- φορώ τη σκούφια μου στραβά ή φορώ στραβά τη σκούφια μου, βλ. συνηθέστ. φορώ το καπέλο μου στραβά, λ. καπέλο.